ป๋ายพิงถิง ไม่เคยเชื่อคำกล่าวซึ่งยึดถือกันมาแต่โบราณที่ว่า “คุณธรรมแห่งสตรีคือไร้สามารถ” นางเป็นเพียงสาวใช้ แต่กลับมีชีวิตความเป็นอยู่หรูหราสุขสบายและเป็นที่นับหน้าถือตายิ่งเสียกว่าคุณหนูในห้องหอคนใด
สิ่งที่ทำให้นางได้รับเกียรติยศเหล่านี้หาใช่หน้าตาหากแต่เป็นสติปัญญาที่เฉียบคมมากไหวพริบยิ่งเสียกว่าบุรุษ
นางไม่เคยต้องการให้คนรอบข้างมานึกเสียดายต่อหน้าตาภายนอกที่แสนจะธรรมดาของนาง
ผู้ที่นางต้องการคือชายซึ่งสามารถที่จะขี่ม้าเคียงข้างไปกับนางมีสติปัญญาเฉียบแหลมไม่ได้ยิ่งหย่อนไปกว่านาง สามารถแข่งขันกับนางได้อย่างทัดเทียม
ด้วยเหตุนี้ แม้ชายผู้นั้นจะเป็นแม้ทัพใหญ่ของแคว้นศัตรูแม้ระหว่าทั้งสองคนจะมีแต่คำโกหก แผนลวง และการชิงไหวชิงพริบ นางก็ยังมิอาจไม่หวั่นใจไปกับชายผู้นั้นได้ แต่ระหว่างความรักและความภัคดี นางเลือกได้เพียงอย่างเดียวเท่านั้น นางได้แต่ภาวนาว่า ความรักของฉูเป่ยเจี๋ย จะไม่ได้ลึกซึ้งมากเท่าที่นางคิด